Αγαπητοί μου αδελφοί,
Μπροστά σε ένα ανθρώπινο δράμα βρίσκεται ο Χριστός, όπως διηγείται η σημερινή Ευαγγελική περικοπή. Ένας ταλαιπωρημένος πατέρας πλησιάζει και Τον παρακαλεί να θεραπεύσει το παιδί του, το οποίο υποφέρει, από την επήρεια δαιμονικών δυνάμεων. Εκφράζει το παράπονό του για το γεγονός ότι οδήγησε το παιδί του ενώπιον των Μαθητών, εκείνοι όμως δε μπόρεσαν να το λυτρώσουν από αυτή την δυσχερή κατάσταση. Ο Ιησούς έλεγξε την ελλειμματική πίστη τόσο του πατέρα, όσο και των Μαθητών και αφού επιτίμησε το δαιμονικό πνεύμα ελευθέρωσε το παιδί και το παρέδωσε υγιές στον πατέρα του. Στη συνέχεια οι Μαθητές Του εξέφρασαν την απορία τους για την αδυναμία τους να θεραπεύσουν το δαιμονισμένο παιδί. Ο Κύριος την απέδωσε στην προβληματική τους πίστη, επισημαίνοντας πως η αληθινή και απόλυτη πίστη είναι ικανή να καταρρίψει όλους τους φυσικούς νόμους και κανόνες. Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι για να εκδιώξουμε τον πειρασμό που καθημερινά μας ταλανίζει, έχουμε απόλυτη ανάγκη από την προσευχή και τη νηστεία.
Διανύσαμε την περίοδο νηστείας του Δεκαπενταύγουστου, μια νηστεία την οποία θέσπισαν οι Πατέρες της Εκκλησίας προβάλλοντας το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία με την αγία ζωή της από την νηπιακή της ακόμα ηλικία, προσευχόταν και νήστευε. Όμως η Μητέρα του Θεού, όταν πληροφορήθηκε από τον Υιό της, ότι έφτασε η ώρα της Κοιμήσεως της, άρχισε να νηστεύει και να προσεύχεται εντονότερα, όπως άλλωστε έκανε σε όλη της την ζωή. Η Παναγία, δείχνει και σε μας το δρόμο της νηστείας και της προσευχής. Θα πρέπει λοιπόν για να είμαστε ικανοί να αντιμετωπίσουμε τους διάφορους πειρασμούς στην ζωή μας, να κάνουμε πράξη τα λόγια του Χριστού ακολουθώντας και μείς κατά το μέτρο του δυνατού το παράδειγμα των Αγίων και της Θεοτόκου.
Αδελφοί μου, όμως υπάρχει μια παγίδα στον λογισμό των σημερινών ανθρώπων. Πάρα πολλοί από μας, νηστεύουμε πράγματι, και όχι μόνο τρώμε νηστήσιμα φαγητά, αλλά πολλές φορές δεν τρώμε ούτε καν το λάδι. Ακόμη πηγαίνουμε την Κυριακή στην Εκκλησία, πηγαίναμε στις παρακλήσεις αλλά δυστυχώς όλα αυτά τα κάνουμε μηχανικά. Δυστυχώς μένουμε μόνο στα εξωτερικά και επιφανειακά, δεν φροντίζουμε, αξιοποιώντας σωστά την προσευχή και την νηστεία, να ανέβουμε πνευματικά. Αφήνουμε τα πάθη να ριζώνουν στην ψυχή μας, γεμίζει η καρδιά μας, με φθόνο, δεν λέμε τίποτα καλό για κανέναν, εύκολα συκοφαντούμε, κατακρίνουμε. Κινδυνεύουμε να χάσουμε την ψυχή μας, στην προσπάθεια μας να διορθώσουμε τις ψυχές των άλλων, αφού αυτό δεν γίνεται με αγάπη και ενδιαφέρον αλλά από μίσος και φθόνο. Έχουμε την εντύπωση, ότι όταν ταπεινώνουμε τους άλλους, ανεβαίνουμε εμείς. Ίσως στα μάτια των ανθρώπων να το πετυχαίνουμε, το μεγάλο ζήτημα όμως είναι το τι γίνεται με τον Θεό. Ας προσπαθήσουμε όχι να συμμορφωθούμε, αλλά με την προσευχή και την νηστεία, να μεταμορφωθούμε, να αναζητήσουμε και μείς την δόξα του Χριστού με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Με πατρικές ευχές
Ο Νικοπόλεως και Πρεβέζης Χρυσόστομος
Comments are closed.
