ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
Ἀριθμ. Πρωτ. 1862
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2019
ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 23
Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον, τάς Ἱεράς Μονάς
καί τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Νικοπόλεως καί Πρεβέζης
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Χάρις ὑμῖν καί εἰρήνη ἀπό Θεοῦ πατρός ἡμῶν, καί Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. 1,5).
Παναρμόνιος καί πάλι θά ἀκουσθεῖ τήν κατάφωτη νύχτα τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ ὕμνος τῶν ἀγγέλων, τόν ὁποῖο «πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου» ἐνώπιον τῶν ἀγραυλούντων καί καταπλήκτων ποιμένων τήν σωτήρια καί φωταυγῆ ἐκείνη ὥρα τοῦ μεγάλου θαύματος ψάλλουν. Εἶναι ὁ ἀγγελικός ὕμνος τῆς εἰρήνης ἀλλά καί τῆς θείας εὐδοκίας, δηλαδή τῆς ἀγάπης, τοῦ «πληρώματος τοῦ Νόμου» κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, τά γενέθλια τῆς ὁποίας ἑορτάζουμε σήμερα.
Ἐκεῖ στήν «πόλιν Δαυΐδ», στήν ἄσημη ἀλλά φωταγωγήσασα τήν Οἰκουμένη Βηθλεέμ, γεννήθηκε μαζί μέ τόν νηπιάσαντα Βασιλέα τοῦ κόσμου ἡ Καινή ἐντολή τῆς Ἀγάπης «Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνά πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» ( Ἰωάν. γ, 16).
Πρό τῆς Βηθλεέμ δέν γνώριζε ὁ κόσμος τήν ἀγάπη, ὡς αὐτοθυσία καί αὐτοπροσφορά, ὡς τόν «σύνδεσμον τῆς τελειότητος», ὅπως λέγει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Γιά πρώτη φορά τήν Νύκτα ἐκείνη ἀποκαλύφθηκε στόν ἄνθρωπο τό μέγα μυστήριο τῆς ἀγάπης. Οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὑπογραμμίζουν εὐκρινῶς ὅτι ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Σωτῆρος ἦταν ἀπόρροια τῆς θείας εὐδοκίας καί ἀγάπης. Καί ἀρχίζει μετά τήν Βηθλεέμ ἡ νέα περίοδος τῶν χρόνων τῆς Καινῆς Διαθήκης, τῶν χρόνων τῆς Ἀγάπης, ἡ ὁποία ἀφοῦ σπαργανώθηκε στό Σπήλαιο τῆς Γεννήσεως, ἀνδρώθηκε καί ἐν συνεχείᾳ κηρύχθηκε σ᾽ ὁλόκληρο τόν κόσμο. «Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοί μαθηταί ἐστέ, ἐάν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰωαν. ιγ,35). Καί προσέθεσε ὁ ἐνανθρωπήσας Κήρυκας τῆς ἀποκαλυφθείσας Ἀγάπης ποιό εἶναι τό γνώρισμα, τό χρυσό μέτρο τῆς γνήσιας, τῆς αὐθεντικῆς ἀγάπης λίγο πρίν τήν κορύφωση τοῦ δράματος τῆς ἀγάπης «…Μείζονα ταύτης ἀγάπης οὐδείς ἔχει, ἵνα τίς τήν ψυχήν αὐτοῦ θῇ ὑπέρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰωαν ιε, 13).
Μέτρο δηλαδή καί κριτήριο τῆς ἀγάπης πού γεννήθηκε στή Βηθλεέμ εἶναι τό πνεῦμα τῆς θυσίας χάριν τοῦ Θεοῦ πρωτίστως καί τῶν ἀνθρώπων ἀκολούθως. Ἡ ἀληθινή ἀγάπη εἶναι μία «κένωσις» χάριν τῶν ἄλλων, μιά αὐτοσυντριβή, μιά ἐκμηδένιση τοῦ ἐγώ μας πρός χάριν τῶν ἀδελφῶν μας. Αὐτήν ἀκριβῶς χάρισε ὡς ἀνεκτίμητο δῶρο στόν κόσμο τήν νύκτα τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως.
Ἀπό τό ὅραμα καί ἀπό τήν ζῶσα πραγματικότητα τῆς ἀγάπης τοῦ νηπιάσαντος Σωτῆρος Χριστοῦ πυρπολούμενος ὁ Μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν καί ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας μας συνέθεσε τόν περίλαμπρο ἐκεῖνο ὕμνο τῆς Ἀγάπης στήν Α’ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του τονίζοντας «Αὐτά τά τρία μένουν πίστη, ἐλπίδα καί ἀγάπη … ἀπ αὐτά τά τρία μεγαλυτέρα καί ἐξοχωτέρα εἶναι ἡ ἀγάπη» (Α’ Κορ. ιγ,13). Καί ὅμως παρ᾽ ὅλα αὐτά, πόσες φορές μέχρι σήμερα, ὑπέρ τά δύο χιλιάδες χρόνια, ὁ ἄνθρωπος ἐφάρμοσε τήν καινή ἐντολή τῆς ἀγάπης; Πόσο δύσκολα οἱ ἄνθρωποι κράτησαν καί τήρησαν τήν προϋπόθεση τοῦ Νόμου τῆς θείας ἀγάπης, ὅπως αὐτή διδάχθηκε, κηρύχθηκε καί ζητήθηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο νά ἐφαρμοσθεῖ.
«Ἐάν ἀγαπᾶτε με τάς ἐμάς ἐντολάς τηρήσατε» (Ἰωαν.ιδ,15). Οἱ ἄνθρωποι δέν διώκουν, δέν ἐπιδιώκουν δηλ. κατά τήν προτροπή τοῦ Παύλου τήν ἀγάπη, ἀλλά μέ τή ζωή καί τή συμπεριφορά τους τήν ἐκδιώκουν. Τό ὅραμα τῆς Βηθλεέμ, τό ὅραμα τῆς Βασιλείας τῆς ἀγάπης παραμένει ὅραμα καί πόθος καί στόχος.
Ἄς παρακαλέσουμε, ἀδελφοί μου, αὐτή τή φωταυγῆ νύκτα τόν Θεό καί ἄς ἀνέλθη ὡς θερμή ἱκεσία καί κραυγή στόν οὐρανό. Ἄς γονατίσουμε εὐλαβῶς ἐνώπιον τῆς ταπεινῆς φάτνης του καί ἄς ζητήσουμε νά γεμίση τή καρδιά μας μέ τά «χαρίσματα τά κρείττονα» ὥστε νά ἀξιωθοῦμε νά βαδίσουμε τήν «καθ᾽ ὑπερβολήν» ὁδόν τῆς ἀγάπης.
Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος
Comments are closed.
