Μ Η Ν Υ Μ Α Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου Πρός τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῶν Δημοτικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νικοπόλεως καί Πρεβέζης ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς νέας Σχολικῆς Χρονιᾶς.

Μ Η Ν Υ Μ Α

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου

Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου

Πρός τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῶν Δημοτικῶν τῆς

Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νικοπόλεως καί  Πρεβέζης

ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς νέας Σχολικῆς Χρονιᾶς.

 

 

 

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Στήν ἀρχή τοῦ φθινοπώρου ὁ γεωργός στέκεται μπρός στό ἀκαλλιέργητο χωράφι του σκεφτικός. Βλέπει τή χέρσα ἔκταση πού ἁπλώνεται μπροστά του καί προβληματίζεται. Τό χωράφι του εἶναι κατάξερο ἀπ’ τά λιοπύρια τοῦ καλοκαιριοῦ. Μπορεῖ, ἀκόμα χειρότερα, νά εἶναι γεμάτο σκληρά ἀγκάθια καί ἄγρια βάτα. Τί θά κάνει ὁ γεωργός;

Ἔχει μπροστά του δύο προοπτικές: Νά ἐγκαταλείψει κάθε προσπάθεια γιά καθαρισμό καί καλλιέργεια τοῦ χωραφιοῦ του. Ἡ σκληρή ἐργασία δέν εἶναι εὐχάριστη. Ἀπαιτεῖται κόπος καί ἱδρώτας γιά νά βγοῦν τά ἀγριάγκαθα. Καί πολλή ὄρεξη γιά νά ὀργωθεῖ τό ξερό ἔδαφος. Δέν εἶναι καλύτερα νά περνάει ξεκούραστα ὁ καιρός, μέ ἄνεση, μέ καλοπέραση, μέ εὐχάριστες δραστηριότητες;

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ὁ γεωργός ἔχει τήν προοπτική νά ριχτεῖ μέ τά μοῦτρα στή δουλειά. Νά ξεχερσώσει τό χωράφι του, νά τό ὀργώσει, νά τό σπείρει, νά τό ποτίσει, νά τό περιποιηθεῖ. Νά ἱδρώσει καί νά κοπιάσει μέχρι νά ἔρθει ὁ καιρός τοῦ θερισμοῦ. Ἀλλά θά πάρει τότε ἄφθονο καρπό, πλούσια ἀνταμοιβή γιά τήν κοπιαστική καί ἐπιμελημένη ἐργασία του.

Στήν ἀρχή τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς συμβαίνει κάτι ἀνάλογο καί μέ σᾶς. Μοιάζετε καί σεῖς μέ τόν γεωργό. Μπροστά σας ἁπλώνεται ἕνα μεγάλο χωράφι ἀκαλλιέργητο. Εἶναι τό χωράφι τῆς γνώσης καί τῆς σοφίας. Τῆς πνευματικῆς σας ἀνάπτυξης. Τῆς ψυχικῆς ἀγωγῆς σας. Μά ὅπως ὅλα τά χωράφια, χρειάζεται καί αὐτό καλλιέργεια. Πρέπει νά ὀργωθεῖ μέ τήν ἐπίμονη μελέτη σας. Νά φυτευτεῖ ὑπομονητικά ὁ σπόρος τῆς γνώσης. Νά ποτιστεῖ μέ τόν ἱδρώτα σας. Γιά νά ἔλθει κάποτε ὁ πλούσιος θερισμός.

Ὅμως καί σεῖς ἔχετε δύο ἐπιλογές, ὅπως καί ὁ γεωργός. Μπορεῖτε νά καλλιεργήσετε τό χωράφι τῆς γνώσης, νά κοπιάσετε βέβαια λίγο, ἀλλά νά τρυγήσετε στό τέλος καί νά κάμετε δικό σας τόν πολύτιμο καρπό τῆς σοφίας. Ἤ μπορεῖτε νά μήν κάνετε τίποτε. Νά προτιμήσετε τήν εὔκολη λύση τῆς καλοπέρασης. Τῆς τεμπελιᾶς. Τῆς ἀνάπαυσης. Νά ἀφήσετε τό χωράφι σας ἀκαλλιέργητο. Καί νά στερήσετε τόν ἑαυτό σας ἀπ᾽ τή χαρά μιᾶς πλούσιας συγκομιδῆς. Νά χάσετε τήν ἀνταμοιβή. Νά μή γίνει κτῆμα σας ὁ πλοῦτος τῆς σοφίας πού θά θερίζατε στό τέλος τῆς χρονιᾶς.

Γράφει ὁ σοφώτατος ἀρχαῖος μυθογράφος μας Αἴσωπος, πώς ἕνας γέρος γεωργός βρισκόταν στήν ἐπιθανάτια κλίνη του. Γύρω του εἶχαν μαζευτεῖ τά παιδιά του, νά τοῦ παρασταθοῦν στίς τελευταῖες του στιγμές καί νά πάρουν τήν εὐχή του. Μά ἐκτός ἀπ᾽ τήν ἀγωνία του θανάτου, στό μυαλό τοῦ πατέρα κυριαρχοῦσε καί μιά ἔγνοια ἀκόμα: Τό μέλλον τῶν παιδιῶν του. Ἤξερε πώς τά παιδιά του δέν ἀγαποῦσαν καί πολύ τήν ἐργασία. Προτιμοῦσαν νά τεμπελιάζουν. Καί αὐτό τόν ἀνησυχοῦσε ἰδιαίτερα. Μαζεύοντας λοιπόν τίς λίγες δυνάμεις πού τοῦ ἀπέμεναν, τά φώναξε γιά νά τους πεῖ τά τελευταῖα του λόγια:

– Παιδιά μου ἀγαπημένα! τούς λέει. Ἐγώ φεύγω, μά σᾶς ἀφήνω γιά κληρονομιά ἕνα μεγάλο θησαυρό. Εἶναι κρυμμένος μέσα στό ἀμπέλι μας. Σκάψτε, σκάψτε βαθιά καί θά τόν βρεῖτε!

–  Σέ ποιό σημεῖο τοῦ ἀμπελιοῦ, πατέρα, τόν ἔκρυψες; ρώτησαν μέ ἀγωνία τά παιδιά, μά ὁ γερο-γεωργός εἶχε ἤδη κλείσει τά μάτια του γιά πάντα.

Τά παιδιά εἶχαν τώρα μπροστά τούς δύο ἐπιλογές: Νά σκάψουν γιά νά ἀνακαλύψουν τόν κρυμμένο θησαυρό, ἤ νά ἀδιαφορήσουν καί νά συνεχίσουν τήν τεμπέλικη ζωή τους. Σκέφτηκαν ὀρθά καί ἅρπαξαν τίς ἀξίνες καί τά φτυάρια τους. Ἔσκαψαν καί ξανάσκαψαν προσεκτικά ἀπ᾽ ἄκρη σ’ ἄκρη τό ἀμπέλι τους. Δέν βρῆκαν ὄμως ἀπολύτως τίποτε. Ἀπογοητεύτηκαν. Μά ὅταν ἔφτασε ὁ καιρός τοῦ τρύγου, τό καλό σκάψιμο ἔφερε μιά πλούσια καρποφορία. Τά κλήματα ἦταν καταφορτωμένα μέ σταφύλια. Ἀκουμποῦσαν στή γῆ ἀπό τό βάρος τους. Τά τρύγησαν χαρούμενοι καί ἕνας ὁλόκληρος θησαυρός ἦρθε στά χέρια τους. Τότε κατάλαβαν τί ἐννοοῦσε ὁ πατέρας τους: Ὁ κρυμμένος θησαυρός ἦταν ἡ ἐργασία καί ὄχι κάποια ἕτοιμα, μαζεμένα χωρίς κόπο, ἀγαθά.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Εἶστε καί σεῖς μπροστά στόν ἀγρό, ὅπου βρίσκεται κρυμμένος ὁ θησαυρός τῶν γνώσεων. Μά τό χωράφι περιμένει ὄργωμα, σκάψιμο, περιποίηση. Θέλει τή φιλόπονη ἐργασία σας. Δέν καρποφορεῖ μέ τήν ὀκνηρία. Θά κοπιάσετε λίγο, θά ἱδρώσετε μελετώντας, μά στό τέλος, σᾶς περιμένει μιά πλούσια συγκομιδή. Ὁ κρυμμένος θησαυρός θά γίνει δικός σας!

Σᾶς τό εὔχομαι μέ ὅλη μου τήν καρδιά!

Νά ἔχετε ὅλοι μια πλούσια, καλή, εὐλογημένη χρονιά!

Μέ πατρικές εὐχές

Ὁ Μητροπολίτης

   ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος

Comments are closed.