ΝΕΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ

Τήν Τετάρτη 22 Ἰουνίου τό ἑσπέρας καί μετά τό πέρας τοῦ ἑσπερινοῦ τελέσθηκε μέσα σέ κλίμα χαρᾶς καί συγκινήσεως ἡ ἀκολουθία εἰς ἀρχάριον ρασοφοροῦντα τοῦ μέχρι πρότινος Πρωτοψάλτου τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους Πρεβέζης καί Ἐκκλησιαστικοῦ Ὑπαλλήλου τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως κ. Νεκταρίου Θάνου.

Τήν 24η Ἰουνίου ἡμέρα Παρασκευή, ἑορτή τοῦ Γενεθλίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου στόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Πρεβέζης ἔλαβε χώρα ἡ εἰς Διάκονον χειροτονία τοῦ μοναχοῦ Νεκταρίου Θάνου.

Ὁ νεοχειροτονηθείς μεταξύ ἄλλων ἀνέφερε στόν χειροτονητήριο λόγο του τά ἑξῆς:

«Ἡ κλῆσις τῆς ἱερωσύνης παλαιά· ἐγὼ ὅμως «ἔφυγον εἰς Θαρσὶς ἀπὸ προσώπου Κυρίου». Ἡ πορεία πρὸς Νινευὴ φάνταζε μα­κρὰ καὶ κοπιώδης καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου δυσερμήνευτον.

Ἡ φιλ­ανθρωπία Του ὡστόσο ἔσωσέ με τοῦ κινδύνου τῆς «θα­λάσσης» διὰ τοῦ «κή­τους» τῆς ψαλτικῆς…

Καὶ ὅταν ἐπιτέλους ἀνεφώνησα «…ἀνα­βήτω ἐκ φθορᾶς ἡ ζωή μου, πρὸς σὲ Κύριε ὁ Θεός μου… ὅσα ηὐξάμην ἀποδώσω σοι εἰς σω­τηρίαν μου…» ὁ Κύριος ἔδωκέ μοι χεῖρα καὶ «ἀνήγαγέ με ἐκ λάκκου ταλαιπωρίας»…

Πορεύομαι τὸ λοιπὸν εἰς Νινευὴ τοῦ κηρύξαι, ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ἐλεήμων καὶ φιλ­άνθρωπος, ἀνα­μένων ὑπομονετικῶς τὴν μετά­νοια ἑνὸς ἑκάστου.»

Ὁ Σεβασμιώτατος κατά τήν ἀντιφώνησή του πρός τόν νέο Διάκονο ὑπογράμμισε τό μέγεθος τῆς εὐθύνης πού ἀναλαμβάνει εἰσερχόμενος στά Ἅγια τῶν Ἁγίων καί τόνισε ὅτι ἡ ἱερωσύνη εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ, χάρισμα στόν ἄνθρωπο καί ὄχι ἐπιβράβευση τυχόν ἀγώνων ἤ ἀνθρώπινη κατάκτηση καί ἀπαιτεῖ ἀγάπη στό Χριστό, φόβο Θεοῦ, ἐργατικότητα καί αὐταπάρνηση, κυρίως ὅμως ταπείνωση καί ὑπομονή, τοῦ εὐχήθηκε δέ νά γίνει κληρικός πιστός καί ἀκέραιος καί νά δοξάζει μέ τή ζωή του καί τά ἔργα του τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Τήν 2α Ἰουλίου ἡμέρα Σάββατο, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν κατάθεση τῆς Τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στό Ναό τῶν Βλαχερνῶν ἔλαβε χώρα ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία του στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Γεωργίου Κωστακιῶν Ἄρτης.

Ὁ νεοχειροτονηθείς στόν χειροτονητήριο λόγο του εἶπε μεταξύ ἄλλων:

«Δοξολογῶ τὸν Κύριο γιὰ ὅλα. Δική Του ἄλλωστε εἶναι ἡ κτίση, δική Του καὶ ἡ Ἐκ­κλη­σία. Τὸν εὐχαριστῶ γιὰ τὰ χαρίσματα, τὶς ἐμπει­ρίες καὶ εὐκαιρίες, τοὺς πολύτιμους ἀν­θρώπους, πάντων ἕνεκεν. Ὅ,τι καλὸ ἔχω προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀγαθότητά Του. Ὅ,τι στραβὸ ἔχω, ὀφείλεται στὴν ἄρνησή μου νὰ συμμορ­φωθῶ στὰ κελεύσματά Του. Ὅπως καὶ νἄχει ὅσα καλὰ διαθέτω τίθενται στὴ διά­θεση τῆς Ἐκκλησίας Του καὶ τῶν δούλων Του. Τὴ σωτηρία τους ἄλλωστε διακονεῖ ὁ κληρικός. Ὅλες οἱ ὑπόλοιπες ἱερατικὲς δρα­στηριότητες καὶ πρωτοβουλίες ὑφί­σταν­ται παρ­εμπιπτόντως…

Αἰτοῦμαι ταπεινῶς τὴν συγχώρηση ὅ­σων ἐπίκρανα. Παρέ­χω κι ἐγὼ μὲ τὴν σειρά μου τὴν τοιαύτη συγχώ­ρηση».

Ἀντιφωνῶν ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ τόνισε τήν εὐθύνη πού ἀπορρέει ἀπό τό χάρισμα τῆς ἱερωσύνης, ὑπενθύμισε στόν χειροτονούμενο ὅτι τό πρῶτο πού πρέπει νά διαθέτει ὁ κληρικός εἶναι καρδιά πού ἀγαπᾶ τόν Χριστό. Τοῦ ὑπενθύμισε τούς λόγους τοῦ Κυρίου στόν Πέτρο «Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾶς με;» καί ἐπεσήμανε ὅτι ἡ ἀγάπη πρός τόν Χριστό πραγματώνεται μέ τήν ὀρθή καί σώφρονα διαποίμανση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἐν συνεχείᾳ ὑπενθύμισε τήν ἀγάπη πρός τήν Ἐκκλησία καί τά μέλη της, πού ἀγωνίζονται μέσα στό χῶρο της, γιά  τόν ἁγιασμό τους. Ἀγάπη πού μεταστοιχειώνεται σέ στάση ζωῆς καί μαθητεία. Τόν προέτρεψε, τέλος, νά διατηρήσει τήν Παρακαταθήκη πού θά παραλάβει στά χέρια του σέ λίγο, ἀκέραια καί ἀλώβητη, παρακαταθήκη πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τόν Σαρκωμένο Χριστό, εὐχόμενος, ὅταν μέλλει Αὐτή ἀπαιτηθεῖ κατά τήν Δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου, νά εὐαρεστηθεῖ νά ἀκούσει τούς λόγους Του «εὖ, δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπί πολλῶν σέ καταστήσω».

Πρό τῆς ἀπολύσεως τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ἀναγνωρίζων τά πολύπλευρα τάλαντα τοῦ νέου Κληρικοῦ μας προεχείρισε αὐτόν εἰς Ἀρχιμανδρίτην, δίδοντάς του ἔτσι ἕνα ἀκόμα ἐπί πλέον κίνητρο νά ἐργασθεῖ μέ ὅλες του τίς δυνάμεις ὑπέρ τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καί τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματός Της.

Comments are closed.