Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα τῆς Ἐκκλησίας,
Πλημμυρίδα ἀγωνίας καί φόβου κατακυριεύει καί παραλύει τήν ἀνθρώπινη ψυχή μπροστά στό φαινόμενο τοῦ θανάτου καί θέτει ἀμείλικτα ἐρωτήματα: Γιατί ὁ θάνατος; Γιατί ὁ ἀπρόσμενος καί πολλές φορές αἰφνίδιος χωρισμός; Γιατί ὁ βίαιος αὐτός ξεριζωμός καί ἡ φρικτή θλίψη τῆς ἀναγκαστικῆς βίωσης τοῦ πένθους;
Μέ σπαραγμό καί δάκρυα ὁ ἄνθρωπος ἀπαντᾶ στό θάνατο ἀπό τά πρῶτα βήματα τῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητας μέχρι σήμερα, καί ὅσο καί ἄν παρακαλέσει γιά μιάν ἀπάντηση ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἐπιστήμη καί ἐμπειρία, δέν ἔχει ἐλπίδα νά λύσει τό μυστήριο. Σκληρός καί ἀνελέητος ὁ θάνατος, ἀδύναμη ἡ ἀνθρώπινη σκέψη καί ἔρευνα νά διαπεράσει μέ τίς δικές της κατακτήσεις καί ἐκτιμήσεις τήν κατάκλειστη πύλη τοῦ θανάτου καί νά νοηματοδοτήσει τή ζωή καί τό θάνατο.
Αὐτό ὅμως πού γιά τήν δική μας γνωστική προσέγγιση τυγχάνει ἀπρόσιτο καί ἀνερμήνευτο, ἔρχεται ὡς Θεῖο δώρημα μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ σαρκωμένου Λόγου τοῦ Θεοῦ, μέ τήν θριαμβική ἐμφάνιση τοῦ ἀναστημένου Κυρίου μας στούς ἀγαπημένους Του μαθητές καί Ἀποστόλους. Ὁ Χριστός μέ τόν σταυρικό Του θάνατο καί τήν Ἀνάστασή Του ἔδωσε τήν ἀπάντηση στό βασανιστικό ἐρώτημα τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι ἡ φθορά καί ἡ ἐξαφάνιση, καί κατέλυσε τό φόβο μπροστά στό θάνατο.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐξηγεῖ πολύ χαρακτηριστικά πῶς ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ μεταβιβάζεται καί στούς πιστούς. «...ὁ Χριστός ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν, ἔγινε ἡ ἀπαρχή γιά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Ἐπειδή διά μέσου ἀνθρώπου (Ἀδάμ) ἦλθε ὁ θάνατος, διά μέσου ἀνθρώπου (Χριστός) ἦλθε καί ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν» (Κορ. 15,20). Ὁ Νέος Ἀδάμ (Χριστός) ἔδωσε τό ἀντίδοτο τοῦ θανάτου καί ἐμβολίασε τήν ἀνθρωπότητα μέ τό φάρμακο τῆς ἀθανασίας.
Στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας οἱ πιστοί συμμετέχουν στή σταυρική θυσία καί Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Οἱ πιστοί μεταλαμβάνουν τό «σῶμα» καί τό «αἷμα» τοῦ Χριστοῦ καί καλλιεργοῦν τήν ἀθανασία σύμφωνα μέ τήν προτροπή τοῦ ὑμνωδοῦ «Σῶμα Χριστοῦ μεταλάβετε πηγῆς ἀθανάτου γεύσασθε…». Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι θρίαμβος καί νίκη ὁλόκληρης τῆς «ἐν Χριστῷ» ἀνθρωπότητας. Γι᾿ αὐτό εἶναι ἡ πιό μεγάλη γιορτή τῆς Ὀρθοδοξίας.
Παρά ταῦτα ὁ θάνατος φαίνεται νά κυριαρχεῖ ἀκόμα στά ἀνθρώπινα πράγματα, ὁ ἄνθρωπος παραμένει δέσμιος τοῦ θανάτου. Ὁ πιστός ὅμως πού συμμετέχει στή ζωή τοῦ Χριστοῦ ἔχει τόν ἀρραβώνα τῆς μέλλουσας ζωῆς. Γιατί ὅπως μᾶς λέγει ὁ Παῦλος «Ἐάν πιστεύουμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς πέθανε καί ἀναστήθηκε ἔτσι πρέπει νά πιστεύουμε πώς καί ὁ Θεός διά τοῦ Ἰησοῦ θά φέρει μαζί του ἐκείνους πού κοιμήθηκαν» (Α’ Θεσ. 4,14).
Ἡ Ἀνάσταση λοιπόν εἶναι μία βεβαιότητα καί μιά ὑπόσχεση πού θά πραγματοποιηθεῖ στό τέλος τῆς ἱστορίας κατά τήν ἀναδημιουργία καί ἀνακεφαλαίωση τῆς ἀνθρωπότητας.
Βεβαίως τό φετινό Πάσχα βρίσκει τόν κόσμο μας σἐ ἀκαταστασία, σέ σύγχυση, σἐ ἀβεβαιότητα γιά τό παρόν καί τό μέλλον τῆς ἀνθρωπότητας. Οἱ πολεμικές ἀνταποκρίσεις ἔγιναν μέρος τῆς καθημερινότητάς μας καί ἡ ἀγριότητα τοῦ πολέμου στοιχειώνει τίς ζωές τῶν ἀνθρώπων.
Ἀπευθύνουμε θερμές ἱκεσίες στόν Ἀναστάντα Κύριο μέ τήν ἐλπίδα ὅτι τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως θά φωτίσει τούς ἰσχυρούς τῆς γῆς.
Ἀνέστηλοιπόν, ἀδελφοί μου,Χριστός «καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος». «Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο».
Ἀδελφοί μου Χριστός Ἀνέστη!
Χρόνια πολλά, ὑγιεινά καί ἀναστάσιμα
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος
Comments are closed.