ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
Ἀριθμ. Πρωτ. 245
Ἐν Πρεβέζῃ τῇ 20ῇ Mαρτίου 2018
Π Α Σ Χ Α Λ Ι Ο Ν Μ Η Ν Υ Μ Α 2 0 1 8
Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον, τάς Ἱεράς Μονάς
καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς καθ᾿ ἡμᾶς θεοσώστου Μητροπόλεως
Τέκνα μου ἀγαπητά Χριστός Ἀνέστη!
Ἑορτάζουμε καί πάλι τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἑορτή πανευφρόσυνη πνευματικά γιά κάθε Χριστιανό ἀλλά καί γιά κάθε Ἕλληνα ἰδιαιτέρως. Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου ἀρχίζει μέ τούς περίφημους λόγους πού ἀκούγονται κατά τήν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως: «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν καί Θεός ἦν ὁ Λόγος».
Ἀπό ἀφηρημένος λόγος, ὅπως τόν δέχονταν οἱ ἀρχαῖοι, ὁ Λόγος ἔλαβε στόν Χριστιανισμό ἀποκαλυπτικά ὀντολογική ὑπόσταση. Ὅσο καί ἄν ἡ Ἐπιστήμη τούς τελευταίους αἰῶνες παρουσιάζει ἐκπληκτική ἀνάπτυξη, καθημερινῶς καί ἐντονότερα ἀποδεικνύεται, ὅτι τά προβλήματα τῆς ἀνθρωπότητας δέν λύνονται ἀπό μόνα τους, ἀπ’ τήν πρόοδο τῆς ἐπιστήμης. Ἴσως μάλιστα ἡ ἔπαρση ἀπό τή δύναμη πού προσδίδει ἡ πρόοδος αὐτή νά πολλαπλασιάζει τά προβλήματα καί ἀμαυρώνει τό φῶς στήν ψυχή τοῦ κόσμου.
Τό φῶς τό ὁποῖο ἔδωσε στόν ἄνθρωπο ὁ Ἰησοῦς προσφέροντας τό χέρι του στόν Ἀδάμ καί ὁδηγώντας τον ἀπό τό σκοτάδι τοῦ θανάτου στό φῶς τῆς ζωῆς, καταυγάζει τό πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων πού σπεύδουν νά ἐνωτισθοῦν τό μήνυμά του. Διαλύει τά σκοτάδια τῆς ζωῆς καί μᾶς μεταγγίζει τήν «ὄντως ζωή» καί «τό περισσόν τῆς ζωῆς». Τό πλήρωμα καί τήν ἀλήθεια μιᾶς καινούριας ζωῆς πού ἀρχίζει ἐδῶ μέ τήν πνευματική ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου καί συνεχίζεται στήν αἰωνιότητα τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ.
Τό φῶς τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ δέν ἀποτελεῖ μόνον ἀπόδειξη τῆς παντοδυναμίας τοῦ Θεοῦ ἀλλά, κυρίως καί ὑπέρ πάντα, τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος, καθώς θυσιάζεται, ὑπερνικᾶ τόν θάνατο καί κατακυριεύει τήν ζωή. Τό φῶς τῆς Ἀνάστασης ἐμπεριέχει ὅμως καί τήν ἐλπίδα γιά τήν πραγμάτωση κάθε καλοῦ τό ὁποῖο περιμένουμε στήν ἐπίγεια διαδρομή μας ἀλλά καί γιά ὅσα μᾶς ἐπιφυλάσσει ἡ αἰωνιότητα. Μέσα ἀπό αὐτή τήν διάσταση τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως μᾶς προσφέρει πνευματική ἀναγέννηση καί ἐσωτερική χαρά.
Ἡ διδασκαλία τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ ἀγγίζει ὄχι μόνον τούς ἰσχυρούς ἤ τούς δυνάμενους νά σκέπτονται, ἀλλά κυρίως τούς πτωχούς καί τούς κατατρεγμένους καί κάθε γνήσια ἠθικό ἄνθρωπο, πού, χωρίς παρωπίδες ἀνακαλύπτει τόν θησαυρό τῶν Εὐαγγελικῶν λόγων καί τείνει πρός τό νέο ἰδανικό, τήν ἁγιότητα, πού νοεῖται, ὡς καθαρότητα, συνέπεια, δικαιοσύνη, φιλανθρωπία μά προπάντων ὡς ἀγάπη πρός τόν Θεό καί ἑπομένως πρός τόν ἄνθρωπο.
Ὁ Χριστός κατῆλθε «ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς» ἀκολουθώντας τήν συνήθη ὁδό τῶν κοινῶν ἀνθρώπων, τόν θάνατο, γιά νά παλέψει μαζί του, νά τόν νικήσει καί νά τούς ἐλευθερώσει ἀπό τά δεσμά τους. Ὅπως παρατηρεῖ μεγάλος Πατέρας τοῦ 4ου αἰ. «μᾶς ἐλευθέρωσε τοῦ Σωτῆρος ὁ θάνατος».
Ναί, ἀδελφοί μου!
Ὁ Χριστός μᾶς ἐλευθέρωσε μέ τό τίμιο αἷμα του. Κρατώντας ἀπό τό χέρι τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα ὁδήγησε τροπαιοῦχος στόν ἐπάνω κόσμο τό ἀνθρώπινο γένος, καταργώντας, καθαιρώντας, πικραίνοντας τόν Ἅδη. Ὁ Κύριος εἶπε στή Μάρθα φθάνοντας στήν Βηθανία, ὅπου τέσσερεις ἡμέρες πρίν εἶχε ἀποθάνει ὁ Λάζαρος,: «Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνη, ζήσεται· καί πᾶς ὁ ζῶν καί πιστεύων εἰς ἐμέ οὐ μή ἀποθάνῃ εἰς τόν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;» (Ἰω. 11, 25-26).
Αὐτή ἡ διαβεβαίωση, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί ἡ μακαρία ἀνάστασή μας ἀποτελεῖ τή μεγάλη παρηγοριά καί τήν ἄρρητη δύναμη πού προσφέρει τή δυνατότητα νά ὑπερνικοῦμε μέ πίστη ὅλες τίς ἀντιξοότητες τῆς ἐπίγειας, τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς, προσδοκώντας τήν αἰώνια ζωή, τήν ἀθανασία στούς αἰῶνες, κατά τή ρήση τοῦ Χριστοῦ. Μέ τή δική Του ἀνάσταση νίκησε κατά κράτος τό θάνατο. Μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ «ἔσχατος ἐχθρός καταργεῖται ὁ θάνατος» (Α΄ Κορ.15,26).
Με χαρά καί ἀγαλλίαση, μέ ὕμνους καί ὠδές πνευματικές, δοξάζουμε γιά τή χαρά, γιά τήν Ἀνάσταση, γιά τή ζωή τήν ἀτελεύτητη, πού μας δώρισε καί μας δωρίζει μέσα στήν Ἐκκλησία Του ὁ Κύριος καί Θεός μας Ἰησοῦς με τό τίμιο Πάθος καί τήν ἔνδοξη ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή Του. Εἴθε νά σταθοῦμε ἀντάξιοι τῆς θυσίας του, ὥστε νά σταθοῦμε ὄρθιοι στίς δύσκολες ἡμέρες πού διερχόμεθα, νά νικήσουμε τούς κλυδωνισμούς τῆς νοητῆς θαλάσσης, νά ἐπανεύρουμε τήν ἐλπίδα καί νά ἀγαπήσουμε τήν ὄντως ζωή.
Μετά θερμῶν πασχαλίων εὐχῶν καί ἀγάπης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος
Comments are closed.
