Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αφηγείται ένα μεγάλο θαύμα του Χριστού τη θεραπεία των δαιμονισμένων των Γεργεσηνών. Καθώς ο Χριστός έφτασε στην περιοχή των Γεργεσηνών, τον συνάντησαν δυο δαιμονιζόμενοι άντρες από την πόλη εκείνη, που τους ταλαιπωρούσε ο σατανάς αρκετά χρόνια. Όταν είδαν τον Ιησού, έβγαλαν μια κραυγή, και του είπαν με δυνατή φωνή: «Τι δουλειά έχεις εσύ με μας Ιησού, Υιε του Ύψιστου Θεού; Ήρθες εδώ να μας βασανίσεις πριν την ώρα μας;». Αμέσως τα δαιμόνια άρχισαν να παρακαλούν τον Χριστό να τους επιτρέψει να μπούνε μέσα σε ένα κοπάδι χοίρων που έβοσκε εκεί κοντά και ο Ιησούς τους το επέτρεψε. Μόλις, λοιπόν, τα δαιμόνια βγήκαν από τους ανθρώπους, ολόκληρο το κοπάδι όρμησε προς τον γκρεμό. Όταν οι βοσκοί είδαν τι έγινε, έφυγαν και διέδωσαν το γεγονός στην πόλη και την ύπαιθρο. Οι άνθρωποι της πόλης, αφού είδαν αυτά, παρακάλεσαν τον Χριστό να φύγει από την πόλη τους. Διότι για εκείνους, είχε μεγαλύτερη βαρύτητα το γεγονός ότι έχασαν ένα κοπάδι γουρούνια, παρά το ότι οι συνάνθρωποί τους θεραπεύτηκαν από τα δαιμόνια.
Πολλές φορές, εμείς οι άνθρωποι δε βλέπουμε καθαρά τα γεγονότα. Δε διακρίνουμε το σωστό, αλλά χάνουμε τα μεγάλα για να κερδίσουμε τα μικρά. Διώχνουμε από τη ζωή μας το Χριστό για να ζήσουμε πιο άνετα τα πάθη και τις επιθυμίες μας. Παρά την ανάπτυξη του σύγχρονου κόσμου και την αυξανόμενη πρόοδο, ο κόσμος παραμένει ψυχικά και πνευματικά δυστυχισμένος. Ο σημερινός άνθρωπος, έχει αγνοήσει ηθελημένα την αποκεκαλυμμένη αλήθεια του Θεού για τον κόσμο, τη ζωή και τον άνθρωπο κι έφτασε στο τραγικό σημείο, αντί να αγαπά τον άνθρωπο ως πρόσωπο κατ’ εικόνα Θεού πλασμένο, να τον αντιμετωπίζει σαν να είναι αντικείμενο.
Ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε. Αυτός είναι ελευθερωτής της ζωής μας. Όμως εμείς αντί να τρέξουμε σχηματίζοντας ουρές έξω από τον Οίκο Του και να γεμίσουμε τις εκκλησιές προσευχόμενοι και ζητώντας το έλεος Του, περιμένουμε την σωτηρία μας σε λάθος μέρη, και δυστυχώς όπως και οι άνθρωποι των Γεργεσηνών Toν διώχνουμε από τα όρια της δικής μας πόλης, της ψυχής μας. Ας παρακαλέσουμε λοιπόν τον μόνο ελευθερωτή να φωτίζει τον νου μας, ώστε πάντα να ζητούμε το έλεος Του και να μην ξεχνάμε ότι για μας τους Χριστιανούς, ένα πρέπει να είναι το δίλημμα: Λέμε Ναι στον Χριστό τηρώντας το θέλημα Του, ακόμα και αν φαίνεται ότι χάνουμε, ή του γυρίζουμε την πλάτη λέγοντας Του, Όχι με τις ενέργειες μας απομακρυνόμενοι από κοντά Του;
Με πατρικές ευχές,
O Νικοπόλεως και Πρεβέζης Χρυσόστομος
Comments are closed.
