Οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἐμφανίστηκαν γιά πρώτη φορά τόν δέκατο ἔνατο (19ο) αἰῶνα. Ἱδρυτής τους εἶναι ὁ Charles Taze Russell ὁ ὁποῖος ἀπέρριψε τή διδασκαλία περί κολάσεως ὡς τόπου αἰωνίων βασάνων καί τήν διδασκαλία γιά τήν Ἁγία Τριάδα. Στήν οὐσία, ἀρνήθηκε τήν θεϊκή φύση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐπίσης ὅπως καί πολλά ἄλλα παραπλήσια κινήματα τῆς ἐποχῆς του, τόνιζε τήν ἐπικείμενη ἔλευση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (τή Δευτέρα Παρουσία), ἀναμένοντάς την ἤδη στά τέλη τοῦ δεκάτου ἐνάτου (19ου) αἰῶνα καί στίς ἀρχές τοῦ εἰκοστοῦ (20ου) αἰῶνα, κάτι πού προφανῶς δέν συνέβη. Δημιούργησε μιά θρησκευτική Κοινότητα, οἱ ὀπαδοί τῆς ὁποίας ἀκολουθοῦν τή διδασκαλία του καί στήν ἐποχή μας, σύμφωνα μέ ἐκτιμήσεις, ἀριθμοῦν περίπου ὀκτώ (8) ἑκατομμύρια μέλη. Πρώτη ἀναφορά σέ «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» στή Σερβία ἔχουμε στά χίλια ἐννιακόσια τριάντα (1930), ἐνῶ ἀπό τό δύο χιλιάδες δέκα (2010) ἡ ὁμάδα αὐτή εἶναι καταγεγραμμένη στόν Κατάλογο Θρησκευτικῶν Ὁμολογιῶν τοῦ κράτους τῆς Δημοκρατίας τῆς Σερβίας μέ ἄδεια λειτουργίας ὡς Κοινότητα.

Οἱ «Ἰεχωβᾶδες», (ὅπως ἀλλιῶς ἀποκαλοῦνται στήν Ἑλλάδα), ἀκολουθοῦν ἕνα πλῆθος παραδοσιακῶν χριστιανικῶν ἠθῶν καί ἀξιῶν (ὅπως γιά παράδειγμα, τήν ἠθική ζωή καί τήν ἐν γάμῳ ἱερή συζυγία), ἀλλά τηροῦν καί πεποιθήσεις, οἱ ὁποῖες ἐκ διαμέτρου διαφοροποιοῦνται ἀπό τή Χριστιανική διδασκαλία. Κατ΄ αὐτούς μόνον ὁ Ἰεχωβᾶ εἶναι ὁ κορυφαῖος καί μοναδικός Θεός, ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἁπλᾶ μεσίτης-διαμεσολαβητής στή σωτηρία: οἱ ἁμαρτωλοί ἄνθρωποι μποροῦν νά σωθοῦν μόνον μιμούμενοι τό παράδειγμα τοῦ Ἰησοῦ. Τό Ἅγιον Πνεῦμα δέν εἶναι Πρόσωπο (Ὑπόσταση), παρά μονάχα ἐνεργή δύναμη τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀσπάζονται τόν Ἰεχωβᾶ θά μετέχουν στήν χιλιετῆ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς,  στήν ὁποία θά κυβερνήσει ὁ Ἰησοῦς, καί ἐκεῖνοι σάν συγκυβερνῆτες, ἐνῶ οἱ ἁμαρτωλοί θά ἐξοντωθοῦν ὁλοσχερῶς (δέν ὑπάρχει, λοιπόν, κόλαση, δηλαδή αἰώνια βάσανα).

Οἱ «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» ἀποστασιοποιοῦνται αὐστηρά ἀπό κάθε κοσμική ἐξουσία, μολονότι τηροῦν πολλούς νόμους, μέ τήν αἰτιολογία, ὅτι οἱ νόμοι πρέπει νά ὑπάρχουν γιά νά διατηρεῖται ἡ εἰρήνη καί ἡ τάξη. Δέν σέβονται καμία σημαία ὡς σύμβολο, τό θεωροῦν αὐτό εἰδωλολατρεία, ἀρνοῦνται ὁποιαδήποτε στράτευση καί δέν συμμετέχουν στίς ἐκλογές. Ἐπίσης ἡ πιό ἀμφιλεγόμενη ὁμολογία τους εἶναι ἡ ἀπόρριψη τῆς μετάγγισης αἵματος ἐξ αἰτίας τῆς κυριολεκτικῆς ἑρμηνείας τοῦ στίχου ἀπό τό Βιβλίον Λευϊτικόν (17,14) τῆς Ἁγίας Γραφῆς,  «ἡ γάρ ψυχή πάσης σαρκός αἷμα αὐτοῦ ἐστίν». Ἔχουν ἔντονη προσηλυτιστική δραστηριότητα καί οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς σήμερα τούς ἀναγνωρίζουμε, ὅταν χτυποῦν τήν πόρτα τῶν σπιτιῶν ἤ στέκονται σέ δημόσιους χώρους κρατώντας στό χέρι προπαγανδιστικά φυλλάδια (στά ἑλληνικά: Ἡ Σκοπιά). Στή Σερβία γιά παράδειγμα, συχνάζουν σέ συνοικίες τσιγγάνων ὅπου, λόγῳ τῆς ἀνέχειας καί τοῦ ἀναλφαβητισμοῦ βρίσκουν εὐκαιρίες γιά τήν ἀποστολική τους, ὅπως οἱ ἴδιοι τήν ὀνομάζουν, δράση. Συνέταξαν καί μιά ἔκδοση τῆς Βίβλου στή σερβική γλῶσσα, ἡ ὁποία προέρχεται σέ μετάφραση ἀπό τήν ἀγγλική ἔκδοση New World Translation (ἡ Παλαιά Διαθήκη βασίζεται στή Biblia Hebraica Kittel, ἐνῶ ἡ Καινή στή Nestle Aland ἔκδοση).

Θεωροῦν, ὅτι ὁ στενός (ἰουδαϊκός) κανόνας (χωρίς τά δευτεροκανονικά Βιβλία) εἶναι θεόπνευστος καί ὅτι ἡ Βίβλος εἶναι καταγεγραμμένη χωρίς κανενός εἴδους λάθη (ἐπιστημονικά ἤ ἱστορικά). Ἑρμηνεύουν τή Βίβλο κυριολεκτικά, ἀποφεύγουν τίς ὀνομασίες Παλαιά καί Καινή Διαθήκη γιά νά μήν ἀφήσουν νά ἐννοηθεῖ, ὅτι ἡ Παλαιά Διαθήκη ἔχει ξεπεραστεῖ καί χρησιμοποιοῦν συχνά τίς ἐκφράσεις Ἑβραϊκά Κείμενα γιά τήν Παλαιά καί Ἑλληνικά Κείμενα γιά τήν Καινή Διαθήκη.

Καθηγητής Δρ. Νέναντ Μπόζοβιτς,

Ὀρθόδοξη Θεολογική Σχολή Πανεπιστημίου τοῦ Βελιγραδίου.

Περιοδικό Διάλογος τ. 116

Comments are closed.