ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Μέ τήν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους, πολιούχου πόλεως Πρεβέζης, πραγματοποιήθηκε τήν Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020 καί ὥρα 19:00 Μουσική Ἐκδήλωση στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως πρός τιμήν τοῦ πολιούχου Πρεβέζης Ἁγίου Χαραλάμπους, μέ τήν παρουσία τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας, τῶν Ἀρχῶν τῆς πόλεως καί πλήθους
ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΝΕΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ Με ιδιαίτερη λαμπρότητα το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2020, τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Γεννήσεως Θεοτόκου Χανοπούλου Άρτης κατά την διάρκεια της οποίας πραγματοποιήθηκε η εις διάκονον χειροτονία του κ. Κωνσταντίνου-Νεκταρίου Βλάρα, από τα Αμπέλια Άρτης. Στον χειροτονητήριο του λόγο ο π. Κωνσταντίνος αναφέρθηκε στον πόθο να υπηρετήσει τον Χριστό ως ιερεύς της Εκκλησίας
ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΟΡΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ Με την πρέπουσα ιεροπρέπεια και την παρουσία πλήθους πιστών από όλη την Ήπειρο, τιμήθηκε ο πολιούχος της Πρέβεζας Άγιος Χαράλαμπος. Την κυριώνυμο ημέρα Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020 της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προέστη ο Σεβ. Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ, συλλειτουργούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Σισανίου και Σιατίστης κ. Αθανασίου και του επιχωρίου
ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια τελέστηκε σήμερα, Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2020, ο Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Χαραλάμπους του θαυματουργού Πολιούχου Πρεβέζης, στον ομώνυμο Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της πόλεως. Στον πανηγυρικό εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Αθανάσιος, συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Καστορίας κ. Σεραφείμ και του
Ομιλία εις την κατά τον Τελώνην και τον Φαρισαίον του Κυρίου παραβολήν. Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς Το σύνολο του ανθρωπίνου γένους διαχωρίζεται σε δύο τάξεις, διά της παρουσιάσεως του Τελώνου και του Φαρισαίου, την των ταπεινών και την των υπεροπτών. Το παράδειγμα του πρώτου δεικνύει ότι οφείλει ο άνθρωπος όχι μόνον ν’ απαρνηθεί την κακίαν, αλλά και να φθάσει